Syd kapitan to raczej zbyt mocne określenie :)

Demolka psotniku jeszcze tego pożałujesz. W szczególności jak nam farelki w busie albo przyczepie kempingowej na zawodach zabraknie haha

Dziekuje za ten sezon mam nadzieje ze nastepnego z Toba nie bedzie byla to udreka:)

nie przestaniesz mnie zaskakiwać pięknymi wpisami :) dobrze mieć takiego kapitana na pokładzie sir;)

"bo to chyba był pierwszy wybór, tylko musiałaś się upewnić, że właściwy (krówka, nieprawdaż? Czy się mylę?)" - tak. Myślę, że po prostu musiałam do niego dojrzeć. Koza była idealnym sprzętem na pierwsze moto. Brak wypasionej elektroniki, mała waga oraz wstrząsoodporność pozwalały mi koncentrować się przede wszystkim na samej jeździe motocyklem a nie zaś odwrotnie. Co prawda w moje łapki nie trafi już krówka, a G650GS (którego zamierzam niebawem ochrzcić) to i tak nie mogę się już doczekać wiosny i ponownej konfrontacji z nowym członkiem rodziny GSów :D

Tym razem przymkniemy na to oko :) Miłego blogowania na riderblogach . Witamy na pokładzie :)

Jeśli jest taka możliwość proszę o usunięcie tego ,,spamu" :] błędy nowicjusza. BYło to z mojej strony wysoce niekulturalne :)

Kampiszon i drewniacki dziękuję. Chciałabym, aby ten mój spisany w słowach świat rósł z dnia na dzień, ale zazwyczaj stoi to w opozycji do czasu jakim dysponuję. Gdzieś tam jednak w brudnopisach pojawiły się już pewne zapiski dotyczące wspomnień z Nowego Jorku, San Francisco, paddocku MotoGP i WSBK oraz innych motocyklowych eventów, gdzie miałam okazję się poszwendać... Tak czy inaczej mam nadzieję, że w trakcie najbliższego miesiąca chociaż jedna z tych opowieści ujrzy światło dzienne.

ŁukaszF hmmm ciężkie pytanie. W zasadzie to nie zastanawiam się nad tym. Po prostu mój grafik jest dosyć ruchomy. Czasami śpię te 2 godziny mniej, albo zamiast leżeć do góry brzuchem na kanapie skrobię coś po notatnikach :) Niekiedy im więcej obowiązków masz na głowie tym jesteś lepiej zorganizowany (chociaż w moim przypadku słowo "zorganizowana" jest raczej pojęciem bardzo względnym haha)

Dawid :) na pytanie czy warto odpowiedziałabym, że... nie. Początkowo w moim życiu wiele osób wywierało na mnie presję. Presję związaną z tym, że poświęcam mojej pasji i chęci życia zbyt wiele uwagi. Nikt jednak nie przeżyje mojego życia za mnie i to chyba jest wystarczający argument... Spotkanie po 30-stu latach brzmi jak kawał czasu "do nadrobienia". Może się nawet okazać, że po jego zakończeniu pozostanie pewien niedosyt, ale takie rozmowy smakują chyba najbardziej.

Szanowny kolego "Opowieści motocyklowe" .. nie mam nic przeciwko jeżeli ktoś w komentarzach umieszcza link do konkretnej opowieści w nawiązaniu do zamieszczonego wpisu. Wrzucanie jednak linków z serii "a u mnie także znajdziesz opowieści motocyklowe" to niestety, ale jak dla mnie jest to spam w czystej formie.

jeśli chodzi o wspomnienia ,,motocyklowe" zapraszam na www.opowiescimotocyklowe.blog.pl
Za niedługo wróce do dodawania nowych postów :)

"Moja uparta wola uczy się naginać" (jak śpiewa Kendall) - dobre na przemyślenia, czy warto. Chyba najcenniejsza jest taka znajomość, która pozwala podjąć przerwany wątek, nie bacząc na upływ czasu od ostatniej rozmowy. Wiem, o czym mówisz, bo mam szczęście tego doświadczać. Jutro spotkam się z kolegą, którego nie widziałem od prawie 30 lat. I mam dziwną pewność, że nie zapanuje krępująca cisza, tylko będzie tak, jakbyśmy się wczoraj rozstali. Szczerze cieszę się na Twojego GS-a, bo to chyba był pierwszy wybór, tylko musiałaś się upewnić, że właściwy (krówka, nieprawdaż? Czy się mylę?). W marcu wylecimy na drogi, to będzie dobry miesiąc.

Zmija
jestes niesamowita, kiedy Ty znajdujesz na to wszystko czas? pozdrawiam i do zobaczenia

I ja się przyłączę do chóru pochwalnego pode mną, bo blog faktycznie świetny!

@kempiszon,
> Potrafisz tak operować językiem że można wczuć się w Twoją skórę.
O kurcze....

Nie wiem czy tylko ja tak mam, ale Żmijko, Twoje wpisy są dla mnie drugim światem. Z żadnymi wpisami się tak nie utożsamiam jak ze znalezionymi na tym blogu. Potrafisz tak operować językiem że można wczuć się w Twoją skórę. I nie jest to pojedynczy komentarz tylko ogólne wrażenie. Głośne LEWA!

Tuż po dodaniu komentarza pojawił się komunikat "Problem z ustanowieniem połączenia" i trafił on w otchłań niebytu... Wrrr

Zaczynając raz jeszcze... Morham w zasadzie to moje codzienne myśli wyrwane z kontekstu trafiają na tablicę mojego Facebooka, który to traktuję niejako podręczny notatnik. Blog zaś to takie miejsce, w którym staram się zebrać wszystkie myśli w jedną całość (pomimo iż niekiedy także i to mi się nie udaje). Co zaś się tyczy nowego towarzysza moich eskapad w sezonie 2011 po głowie chodzi mi cielak i osiołek aczkolwiek finalna decyzja zapadnie zapewne w momencie, kiedy staniemy twarzą w twarz :)

Quadowiec dziękuję za zaproszenie na wspomniane przez Ciebie forum aczkolwiek niestety moja doba nie ma 48h. Jak rozmawiałam kiedyś ze Strunką z racji odwiecznego niedoczasu w jakim żyję swoją uwagę koncentruję na kilku wybranych miejscach (mail, Ścigacz, forum Ścigaczowe, Facebook). Pomimo iż starałam się udzielać także w innych miejscach niestety, ale nie zdało to egzaminu.

U Ciebie na blogu panuje fajny trend. Wpisy idą w jakość - nie ilość...

A ja czekam na wpis o BMW :P Ma już jakieś imię ?

Witam wpis oczywiście świetny 5 leci.
Zapraszam na forum www.moto-droga.pl
Pozdrawiam quadowiec.

House MD alias dawid miło Ciebie znowu zobaczyć na łamach żmijowatego riderbloga. Na "szczęście" w życiu chyba najciężej zapracować, ale nic tak nie smakuje jak ono. Właśnie skończyłam rozmawiać z kolegą, z którym pomimo, że słyszymy się raz od wielkiego dzwonu zawsze rozmawiamy o życiu tak, jakbyśmy ostatnią rozmowę skończyli wczoraj. Jednym ze zdań, które z mojej strony padło w tej rozmowie było stwierdzenie, że tak naprawdę to jestem cholernie wdzięczna za to, że życie dawało mi mocno w kość. Dzięki temu, a także kilku istotnym wydarzeniom w moim życiu, nauczyłam się nim cieszyć, nauczyłam się sięgać po moje marzenia i walczyć abym każdy następny dzień mogła nazwać szczęśliwym. Chyba właśnie o to chodzi, żeby kiedyś, siedząc w tym bujanym fotelu móc powiedzieć sobie "Przeżyłam to życie tak jak chciałam i w ogólnym rozrachunku jestem szczęśliwym człowiekiem" Dziękuję za Twoje słowa....

Snr jeżeli czas pozwoli to oczywiście, że się stawię.

Ninja1992 również pozdrawiam :)

Pędzimy, przeżywamy radość, ból, wygłupy, rozpacz, odwiedzamy miejsca czarowne, o których pamięć szybko znika (jak moje wspomnienia z Przylądka Dobrej Nadziei), biegniemy dalej. Mamy tyle jeszcze przed sobą. Nie wiadomo kiedy policjanci kontrolujący nas na drogach mogliby być naszymi dziećmi, pytami się ze zdziwieniem, czego ten gołowąs od nas chce (to spostrzeżenie za Wojciechem Mannem - jakże celne!). Nagle stuka 50 i myślimy sobie, że przecież jeszcze nie tak dawno temu pękała dwudziestka. Za takie niedawno temu już nas pewnie nie będzie na świecie. Niektórzy ciężko sapią, wysupłując kasę na świece, Ty zmieniasz nowy motocykl po sezonie na następny. Ale doceniasz, co masz i za to szacunek. Wielki - za radość życia i za to, że umiesz je jeść ze smakiem pełną łychą.

Mam nadzieję że zawitasz na zlocie RiderBlogowców :D

Powodzenia w kupnie BMW:) Piękne motocykle. Wspomnienia, o jaka to dobra rzecz, szczególnie teraz jak nie ma możliwości przemykania kolejnych kilometrów. Czekamy na kolejne wpisy :) pozdrawiam.