Poezja lat młodych?

Najnowsze komentarze

robertppp do: Każdy motocykl się psuje?

oczywisie ze bmw to gufno, i jeszc...

lupa do zdjęcia: Zamyslona Ola Sobotka

oo znam ją

ja23 do: Wspomnienie o Lowlo

2920 (8)

mufka do: Yamaha WR250R na pierwszy motocykl, czyli koza na tapecie

aktualnie to bardzo "nie" tania za...

Zbycho_Jura do: Każdy motocykl się psuje?

To co wymieniłaś to mi się wydaje ...

Więcej komentarzy

Ulubieni blogerzy

Moje miejsca

Moje linki

Facebook

09.12.2008 00:55

Poezja lat młodych?

Kilkanaście lat temu powstał zbiór wpisów, które przywykła nazywać "Poezją lat młodych". Ten skrzętnie ukrywany przed światłem dziennym zbiór tekstów stał się jej tajemniczym ogrodem, do którego tylko ona posiadała klucz. Kiedy sięgnęła w ostatnim czasie po niego miała ochotę zniszczyć większość zapisków, które w nim widniały. Uważała bowiem iż są one jedynie namiastką tego, co można nazwać poezją. Czy jednak miała odwagę aby tego dokonać?

Z perspektywy czasu ta niedojrzała twórczość wydawała jej się cholernie dziecinna, a wręcz banalna. Odczuwała wręcz nieodpartą pokusę podarcia na drobne strzępki prawie wszystkich stron owego zbioru i dokonania zmian w tekstach, które mogłaby ostatecznie ocalić. Coś jednak powstrzymało ją przed realizacją tego misternego planu. Ostatecznie pozostawiła w spokoju „Poezję lat młodych” ponownie zakopując ją w kartonach z pamiątkami z dzieciństwa. Pomyślała sobie bowiem iż jej oczekiwania względem tego zbioru były chyba zbyt wygórowane. Czego bowiem można było się spodziewać po tekstach autorstwa nastoletniej dziewczynki? Nie bez znaczenia był również fakt iż owe teksty stanowiły przecież fragment jej życia.

Zamknęłam.
Zamknęłam samą siebie w sobie.
Jak kanarka w klatce jak psa na łańcuchu.
Moje „ja” już nigdy nie odejdzie...
Może tylko śpiewać lub szczekać.
Ma prawo do głosu, ale nie do wolności.
Jestem panią samej siebie w sobie.
ZABAWNE.

Foto: Bartek Buzuk

poprzedni wpis Feralny poniedziałek

następny wpis Rozmowa z Aniołem - w zaciszu Kafki

Twoja ocena:

Aktualna średnia: 4.00
1
2
3
4
5

dotąd: 4.00 (4 ocen)

Komentarze : 3

2008-12-20 13:09:33 shy

Rzeczywiście taka interpretacja stawia utwór w innym świetle. Zatem tekst jest przejawem stanowczości, siły, odwagi, determinacji autorki. Można go inaczej wyrecytować, niż mi się wydawało. Odważnie, pewne, dumnie. Choć koniec jest zaskakujący i skłania do refleksji, jak to ujęłaś "i co w związku z tym?"
Niech to będzie podpowiedź dla przyszłego pokolenia uczniów, interpretujących ten wiersz na lekcjach języka polskiego!

2008-12-20 02:29:36 Żmija

Jeżeli chodzi o ten tekst zamierzeniem była możliwość analizy na swój własny sposób. Każdy ma bowiem prawo do własnych odczuć. Ciężko stwierdzić czy jest on nasycony smutkiem i buntem. Myślę, że raczej świadomością iż w małym ciele był ukryty duży duch bowiem życie zmobilizowało mnie do tego, aby szybciej "dorosnąć", o ile rzecz jasna można tak powiedzieć. Jestem panią samej siebie w sobie.... i co w związku z tym?

2008-12-18 00:29:27 shy

Niesamowity tekst, różnie można go interpretować. Zachowanie własnego "ja" prawdopodobnie jest postawą godną pochwały. Mam jednak wrażenie, że w tym przypadku utwór nasycony jest smutkiem, buntem, ironią... Moje odczucia są trafione, czy to tylko moja chora wyobraźnia?