Kiedy dzisiaj otworzyła drzwi od swojego mieszkania zaniemówiła. Wszystkie jego pomieszczenia były bowiem zalane po kostki wody. Kiedy zobaczyła pływające po swoim pokoju stare fotografie z dzieciństwa wpadła we wściekłość. Nie było jednak na to czasu. Trzeba było działać. W ruch ruszyły szufelki, kubki, wiadra, mopy i cała sterta ręczników. Czuła się bynajmniej jak nad morzem, tyle, ze było mniej przyjemnie.

Suszenie całego mieszkania zajęło jej przeszło pięć godzin. Kiedy skończyła sprzątać pomyślała w głębi duszy, że nie cierpi tego cholernego poniedziałku. Zabrzmiało to bynajmniej jak zdanie wypowiedziane przez Smerfa Marudę jednakże idealnie zdawało się obrazować jej podirytowanie tą całą sytuację. Początkowe rozgoryczenie podsycał dodatkowo fakt iż ostatni rok pod względem niecodziennych zdarzeń tego typu przekroczył jej najśmielsze oczekiwania. Rozpoczął się od włamania do mieszkania a niespełna miesiąc później denko od szklanki wypełnionej po brzegi coca-colą postanowiło odpaść tuż nad jej komputerem, skutecznie doprowadzając do jego zwarcia i trwałego uszkodzenia. Teraz do zbiegu tych dziwnych okoliczności dołączyło zalane mieszkanie. Chyba nic więcej do szczęścia jej nie brakowało…

Po kilku godzinach walki z żywiołem panoszącym się po jej domu postanowiła złapać chwilę wytchnienia w zakamarkach kuchni. Popijając ciepłą herbatę w jednym z jej ulubionych kubków i susząc kolejną, nieco zniszczoną partię zdjęć pomyślała, że przecież mogło być jeszcze gorzej.. Zdecydowanie gorzej. Doszła do wniosku iż bogu ducha winny poniedziałek, nad którym większość z nas wiesza co tydzień psy nie zasłużył sobie na takie traktowanie. Wszak takie rzeczy równie dobrze mogły zdarzyć się każdego innego dnia… Uszy znowu podniosły się jej do góry. Jutro także będzie dzień… oby jednak obyło się bez kolejnych niespodzianek tego typu.