Moją największą życiową pasją były do pewnego czasu wyłącznie technologie internetowe i multimedia, a w szczególności proces handlowy związany ze sprzedażą serwisów internetowych, prezentacji multimedialnych oraz kreacji reklamowych. Cholernie nie znoszę słowa sprzedaż, handel i klienci, ale często brakuje mi tożsamych wyrazów, które godnie zastąpiłyby te trzy znienawidzone powyżej, zatem znajdą one swoje pięć minut w moim opisie. Skąd zainteresowanie sprzedażą? Hmm należałoby sięgnąć nieco do mojej historii z dzieciństwa, którą polecam czytać z dużym przymrużeniem oka.

Handlowaniem zajęłam się już w zerówce. Jako pierwsza pojawiła się wymiana barterowa. W zamian za kwiatki uzbierane na działkach niedaleko mojego domu, sąsiadki dawały mi słodycze. Gdy już trochę podrosłam wraz z koleżanką wymyśliłyśmy jak otworzyć produkcję lizaków karmelowych, jednak bardzo szybko splajtowałyśmy produkując jednego lizaka i paląc przy tym garnek (którego kosztu nie wliczam ponieważ należał do cioci). Po nieudanych próbach w branży spożywczej zaczęłam sprzedawać książki. Później były jasełka oraz konkursy typu masz woreczek z karteczkami, jak wylosujesz z napisem 2 zł – wygrałeś (oczywiście na jedną kartkę z tym napisem przypadało 30 bez, mam nadzieję, że uczestnicy nie czytają, muszę przyznać jednak, że do tej pory towarzyszy mi kac moralny z tego tytułu).

Pracę zawodową (nie wliczając tej z okresu dzieciństwa) zaczęłam dosyć wcześnie – już w podstawówce. I tak od opiekunki do dziecka, hostessę, koordynatora serwisu zostałam upragnionym opiekunem klientów, a w zasadzie ich "pracownikiem", bowiem często śmiejemy się wspólnie, że mogliby dedykować mi biurko w swojej siedzibie. Właśnie wtedy „Informatyka” (kolejne ogólnikowe słowo, które w zasadzie nic nie oznacza) wkradła się na dobre do mojego życia. Z uczelni brałam tyle ile uważałam za słuszne a przede wszystkim interesujące i mieszałam z doświadczeniem zawodowym. Eliksir szczęścia był już prawie gotowy i wszystko było na dobrej drodze, aby moja praca zawodowa skoncentrowała się wyłącznie na tej dziedzinie a właściwiej jednej z jej odnóg. Los postanowił spłatać mi jednak figla bowiem gdzieś tam po drodze przyczepił się do mnie Ścigacz.pl, a właściwie to chyba ja do niego. Pracując w agencji interaktywnej, która zaprojektowała i wykonała ten portal zawsze powtarzano mi abym lepiej trzymała się od niego z daleka zanim pożre mnie do reszty. Uwierzcie mi, że starałam się jak mogłam jednak to było silniejsze ode mnie. Tematyka motocykli zaczęła mnie pochłaniać na dobre i stawała się coraz bliższa mojemu sercu. Później pojawiła się idea powierzenia mi biura reklamy, które prowadzę tak już od dobrych dwóch lat… Ciekawe.. czy kiedyś walnę papierami i powiem sobie dość? Tylko jak tutaj odciąć się od życiowego paliwa. Wydaje się raczej niewykonalne bowiem w mojej pracy udało mi się połączyć dwie życiowe pasje do motocykli i internetu :)