Zatapiając pyszczek w spienionej frappe o smaku kokosowym starała się przelać na papier swoje nieuczesane myśli.  Leżąc na czerwonym kocu wymalowanym w niebieskie ciapki wpatrywała się w białą kartkę papieru jakby chciała wyczarować na niej kolejną magiczną opowieść. Wiercąc się co chwilę zastanawiała się od czego właściwie ma zacząć… Ostatecznie zaczęła od włączenia zasłyszanych całkiem niedawno u znajomego nut Miloopy „I See My Self”.  Położyła głowę tuż przy źdźbłach zielonej trawy, a kiedy zamknęła powieki dopadła ją nieodparta pokusa popołudniowej drzemki. Leżąc tak do góry brzuchem z założonymi rękoma zastanawiała się czy ludzie nie tracą w swoim życiu zbyt dużo czasu na byciu nieszczęśliwym? Jak to powiedziała Helen Keller "Gdy jedne drzwi wiodące do szczęścia zatrzaskują się , otwierają się następne. Często jednak tak długo wpatrujemy się w zamknięte drzwi, że nie dostrzegamy tych, które się właśnie dla nas otworzyły". Także i ona w przeszłości miała zwyczaj często wpatrywać się w owe zamknięte drzwi łudząc się, że zostaną ponownie otwarte. Teraz jednak czuła się szczęśliwa bowiem z czasem nauczyła się cieszyć swoim życiem na nowo i wbrew pozorom nie dlatego, że było ono po prostu piękne…