Po raz ostatni zawitała na warszawski stadion X-lecia niecałe trzy tygodnie temu, kiedy to wraz z prawie 35 tysiącami widzów podziwiała zmagania światowej czołówki zawodników FMX w trakcie RedBull X-Fighters . Dzisiejsza sceneria dalece odbiegała jednak od ostatnich wspomnień. Nie było już latających w powietrzu motocykli, wypełnionych po brzegi trybun, świateł, głośnych okrzyków entuzjazmu i zachwytu, nie było nic. Głucha cisza, którą za chwilę miały przerwać dźwięki wierteł wkręcających się w pozostałości po dawnych trybunach. 

Deszczowa aura i garstka ludzi tworząca kameralną atmosferę pozwoliła na chwilę refleksji. Spoglądając na opuszczone ruiny stadionu przypomniała sobie ten obiekt za dawnych czasów. Tych, które pamiętała z dzieciństwa, kiedy to gościł tam Jarmark Europa. Obecnie każdy starał się zapomnieć o targowej przeszłości tego obiektu. We wspomnieniach ludzie nawiązywali głównie do jego sportowej historii, a przecież było to niegdyś jedne z nielicznych miejsc w Warszawie, gdzie można było dostać praktycznie wszystko. Począwszy od granatów (mowa tutaj o owocach), żelazek, futer, alkoholi po kartridże do Nintendo. Nie istniał tam podział na rzeczy legalne i nielegalne. Jarmark żył po prostu swoim życiem i rządził się swoimi, niepisanymi prawami. W alejkach panował ścisk i tłok, z którego nie omieszkali korzystać prascy kieszonkowcy. Jedyny przywilej w tej całej ciasnocie przypadło w udziale wózkom z ciepłym jedzeniem oraz napojami, które miały pierwszeństwo przejazdu w wąskich i zatłoczonych alejkach. Pamiętała jak dziś głośne pokrzykiwania ze specyficznym akcentem „Sajgonki”, które działały na przeciskający się tłum niczym sygnał nadjeżdżającej karetki. Stadion, ten jeszcze z czasów dzieciństwa, kojarzył się jej z różnokolorowymi szkiełkami kalejdoskopu układanymi za każdym razem w inny wzór. Taki praski misz masz, który tkwił w jej pamięci przeobraził się, właściwie nie wiadomo kiedy, w pogrążone w smutku ruiny.

W pewnym momencie swoją uwagę skupiła na głosie wydobywającym się z mikrofonu. „Patrząc teraz na Stadion X-lecia, z jednej strony odczuwam smutek, że coś minęło bezpowrotnie, a z drugiej strony oczekiwanie, że nowy stadion będzie jeszcze szczęśliwszy dla polskiego sportu. Mam także nadzieje, że zdąży on stanąć na czas…” przemawiał Bohdan Tomaszewski, legendarny dziennikarz sportowy, który z tym obiektem wiązał wiele swoich zawodowych wspomnień. Podzielała zdanie Pana Bohdana, jednak dla niej, oprócz obiektu sportowego, stadion X-lecia był także częścią Pragi, na której dorastała.

Chwytając całkiem pokaźny młot wyburzeniowy i rozwiercając betonowy element korony czuła, że kolorowy obraz jarmarku, który miała w pamięci przechodzi na dobre do historii….. Czuła sentyment do tego miejsca. To chyba on sprawił, że podniosła mały fragment rozwierconej korony i zapakowała do woreczka, na którym widniał napis „Fragmenty Stadionu X-lecia na pamiątkę wyburzania”. Pomimo, że na koniec imprezy RedBull X-Fighters padły wygłoszone przez Ministra Sportu i Turystyki Mirosława Drzewieckiego pamiętne już słowa "Nadszedł czas, aby napisać nową historię stadionu" dla niej to właśnie ten dzień był ostatnim pożegnaniem ze stadionem X-lecia, który pamiętała z dzieciństwa.